Masdevallia datura

Luer and Vásquez 1983
Podrodzina: Epidendroideae
Plemię: Epidendreae
Podplemię: Pleurothallidinae

 

Foto: © Dale Borders. Wszelkie prawa zastrzeżone.

Masdevallia datura

Występowanie:

Boliwia. Rośliny znaleziono w pobliżu miejscowości Inquisivi, która znajduje się pomiędzy La Paz i Cochabamba. Środowiskiem naturalnym jest górski las deszczowy na wysokości 2500 m. Późniejsze publikacje wskazują, że rośliny rosną na wysokości od 2400 do 2800m. 

Klimat:

Zanotowane skrajne temperatury to 35°C i -7°C.
Średnia wilgotność waha się od 45% przez cała zimę do 65% w okresie lata.
Opady od 3 mm w zimie do 94 mm w lipcu.
Średnie temperatury (dzień/noc) od 23,3/1,1°C w grudniu do 25,6/11,7°C w maju.


Uwagi różne:

Okres kwitnienia podawany przez hodowców to kwiecień.


Informacje o roślinie i kwiatach:

Wielkość i typ rośliny:

Epifit o sympodialnym typie wzrostu osiągający 13-20 cm wysokości.

Pseudobulwy:

Łodygowate pseudobulwy mają 2,0-4,5 cm długości. Są one wzniesione i otoczone dwoma luźnymi, żebrowanymi, cylindrycznymi pochwami liściowymi.

Liście:

Liście mają 11-16 cm długości, wliczając w to 3-5 cm ogonki liściowe. Wzniesione liście mają skórzastą blaszkę o kształcie wąskoeliptycznym do lancetowatego i 1,0-1,5 cm szerokości.

Kwiatostan:

Pęd kwiatowy ma 6-9 cm długości. Łodyżka kwiatowa wyrasta u podstawy pseudobulwy. Płatki kwiatowe mają długość 1,2 cm i są prawie tak długie, jak pęd kwiatowy, który ma długość 1,2-1,5 cm.

Kwiaty:

1 na pęd kwiatowy. Duży, efektowny, śnieżnobiały kwiat przypomina często oglądającym kwiaty roślin z rodzaju Datura, popularnie zwane "trąbami anielskimi". Zasadnicza barwa zewnętrznych płatków okwiatu jest biała, lecz są one lekko nasycone żółtym kolorem. Mają one także jasnożółte żyłkowanie biegnące od podstawy, z małymi, brązowymi plamkami z każdej strony. Górny, zewnętrzny płatek okwiatu ma ok. 3,7 cm długości i 1,3 cm szerokości i połączony jest z bocznymi płatkami na długości ok. 3,4 cm, co stanowi większość jego długości. Razem tworzą one długą, poziomą rurkę w kształcie trąbki. Trójkątny, wolny fragment części wierzchołkowej przechodzi w wąski, wzniesiony, żółty ogonek długości 5,5-6,5 cm. Boczne płatki okwiatu mają długość 4,7 cm, szerokość 3,5 cm i są połączone razem na długości ok. 4,3 cm. Ich wierzchołki również przechodzą w wąskie ogonki o długości 4,3-5,5 cm. Wewnętrzne płatki okwiatu, warżka i prętosłup są także barwy białej.

Tłumaczenie: Mariusz Wójcik


-----------------  U P R A W A  ----------------

Temperatura:

Roślina o umiarkowanych wymaganiach cieplnych.

Latem średnia temperatura dnia wynosi 23-25°C, i nocy 12°C, z dobową amplitudą 12-13°C.

Światło:

8000-15000 luksów. Światło powinno być filtrowane i rozproszone, a rośliny nie powinny być wystawiane na bezpośrednie działanie słońca. Cały czas należy zapewniać silny ruch powietrza. Rośliny rosną najlepiej umieszczone w zasięgu wilgotnego, chłodnego prądu powietrza w pobliżu wylotu zimnego nawilżacza powietrza.

Podlewanie:

Przez większość roku opady są słabe lub średnie. Przypuszczalnie w górskim lesie deszczowym dostępna dla roślin wilgoć jest wyższa niż wykazywana w tablicach klimatycznych. Rośliny w uprawie powinny być wilgotne, a pomiędzy kolejnym podlewaniem powinny tylko nieznacznie przeschnąć. Późną jesienią podlewanie powinno być stopniowo ograniczane.

Nawożenie:

Jeśli rośliny rosną w podłożu z mchu torfowca, włókien paproci drzewiastej lub korzeni paproci Osmunda, w okresie silnego wzrostu należy je nawozić co 3-4 tygodnie 1/4-1/2 zalecanej dawki nawozu dla storczyków. Jeśli rosną w podłożu z kory sosnowej, nawożenie można stosować co 1-2 tygodnie. Wielu hodowców na początku roku, gdy rośliny aktywnie rosną, woli zamiast nawozów o równych proporcjach NPK stosować nawozy o dużej zawartości azotu. Natomiast późnym latem i jesienią stosują oni nawozy o wysokiej zawartości fosforu ("bloom booster") aby pobudzić rośliny do kwitnienia.

Podłoże:

Rośliny dobrze rosną także zamocowane na kawałkach paproci drzewiastej lub korka, ale w okresie lata wymaga to zapewnienia wysokiej wilgotności i codziennego podlewania. W wypadku tak przymocowanych roślin, podczas suchych i gorących okresów niezbędne może być kilkakrotne podlewanie w ciągu dnia. Ponieważ jednak dla większości hodowców utrzymywanie wystarczająco wysokiej wilgotności przy takim sposobie uprawy jest zbyt trudne, zazwyczaj uprawiają oni rośliny w doniczkach. Używają w tym przypadku podłoża szybko odprowadzającego nadmiar wody, które zawiera jednak substancje zatrzymujące pewną jej ilość - takie jak posiekany mech torfowiec czy perlit. Często dodawany jest także węgiel drzewny w celu zapewnienia przewiewności podłoża i zabezpieczenia przed kwaśnieniem. Wielu hodowców zaleca przesadzanie roślin co roku. Przesadzanie powinno mieć miejsce późną zimą lub wczesną wiosną, może być również wykonywane w dowolnym czasie pomiędzy jesienią i wiosną, o ile nie koliduje to z kwitnieniem rośliny.

Wilgotność powietrza:

Stacje meteorologiczne notują wilgotność 60-65% w lecie i wczesną jesienią, spadającą do 45-50% przez większość roku. Jednak średnia wilgotność panująca w górskim lesie deszczowym przypuszczalnie jest wyższa niż podawana.

Okres spoczynku:

Zimą średnie temperatury dnia wynoszą 23-24°C, a nocy 1-4°C, z amplitudą 20-22°C. Uprawiane rośliny potrzebują mniej wody zimą, zwłaszcza jeśli rosną w warunkach ciemnego, krótkiego dnia, który występuje w umiarkowanych szerokościach geograficznych. Można pozwolić aby rośliny przeschły pomiędzy kolejnym podlewaniem, lecz nie wolno dopuścić, aby rośliny pozostawały suche przez dłuższy czas. Nawożenie powinno być ograniczone lub należy z niego zrezygnować całkowicie aż do wiosny, gdy znów wznawia się silniejsze podlewanie.